Πολλοί άνθρωποι έχουν πει ότι είμαι το αγόρι που έκλαψε λύκος. Ο λόγος είναι η επί δεκαετίες ανησυχία μου για το διαρκώς αυξανόμενο χρέος της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Για χρόνια –στο Κογκρέσο και ως κυβερνήτης– κρούω τον κώδωνα του κινδύνου για τη διαβρωτική συνήθεια της ομοσπονδιακής μας κυβέρνησης να ξοδεύει περισσότερα από όσα χρειάζεται και την ανάγκη της να δανείζεται ολοένα περισσότερα χρήματα για να καλύψει αυτό το κενό. Σήμερα, το έλλειμμα του προϋπολογισμού της ομοσπονδιακής κυβέρνησης είναι 1,8 τρισεκατομμύρια δολάρια, και τα εκκρεμή κρατικά ομόλογα και άλλες μορφές δανεισμού – το εθνικό χρέος – συνολικά 36 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Κι όμως, η δημοκρατία υπάρχει ακόμα, το υπενθυμίζω συνεχώς. «Γιάννη, τι συμβαίνει;» Λίγο χρέος δεν βλάπτει. Η κυβέρνηση μπορεί να το χειριστεί αυτό.
Μέχρι που δεν είναι πλέον δυνατό. Και όταν τελικά τα πράγματα χειροτερέψουν, το χρέος θα είναι ο λύκος που όχι μόνο θα φάει εμένα, αλλά θα μας φάει όλους.
Είμαι δημοσιονομικός συντηρητικός και πιστεύω ότι η υπεύθυνη διαχείριση του δημόσιου χρήματος είναι μια από τις κορυφαίες προτεραιότητες των εκλεγμένων ηγετών. Διετέλεσα πρόεδρος της Επιτροπής Προϋπολογισμού της Βουλής στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός ισοσκελίστηκε για πρώτη φορά από το 1969. Ως κυβερνήτης, εξισορροπούσα τον προϋπολογισμό του Οχάιο κάθε χρόνο, κυρίως κλείνοντας ένα έλλειμμα προϋπολογισμού 20% που κληρονόμησα όταν ανέλαβα τα καθήκοντά μου. Δεν ήταν εύκολο, αλλά άξιζε τον κόπο.
Όταν οι κρατικές δαπάνες μειώνονται, οι φόροι μπορεί να μειωθούν και τα άτομα και οι επιχειρήσεις έχουν περισσότερα χρήματα να ξοδέψουν όπως θέλουν. Αυτό συμβάλλει στην ανάπτυξη της οικονομίας. Στο Οχάιο, ο έλεγχος των δαπανών μας επέτρεψε να γεμίσουμε το ταμείο της πολιτείας για τις βροχερές ημέρες και να μειώσουμε τους φόρους κατά 5 δισεκατομμύρια δολάρια, μια τάση που συνεχίστηκε από τότε που άφησα το αξίωμά μου. Η οικονομία του Οχάιο είναι ισχυρότερη γι’ αυτό.
Επιπλέον, όταν οι κρατικές δαπάνες περιορίζονται, μειώνεται το ποσό των χρημάτων που πρέπει να δανειστεί η κυβέρνηση και, ως εκ τούτου, αφήνει περισσότερα κεφάλαια στην αγορά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον ιδιωτικό τομέα για επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας.
Και, ίσως εξίσου σημαντικό, επειδή έχουμε λιγότερη ανάγκη να δανειστούμε, εξαρτόμαστε λιγότερο από ξένες χώρες – πολλές από τις οποίες θεωρούμε αντιπάλους – για να αγοράσουμε κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ. Ναι, πολλές ξένες κυβερνήσεις αγοράζουν τα ομόλογά μας –η Κίνα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος κάτοχος μετά την Ιαπωνία– και χρηματοδοτούν τις υπερβολικές δαπάνες μας.
Τι θα συμβεί όμως εάν οι ξένες χώρες επιλέξουν να σταματήσουν να μας δανείζουν χρήματα από φόβο ότι δεν θα μπορέσουμε να τα επιστρέψουμε; Αυτό θα μπορούσε να μας αναγκάσει να πληρώνουμε όλο και υψηλότερα ποσοστά απόδοσης για να πάρουμε όλα τα χρήματα που χρειαζόμαστε, κάτι που θα πρόσθετο μόνο στο χρέος. Το να είσαι τόσο εξαρτημένος από έθνη με δικά τους συμφέροντα και ατζέντα δεν είναι μια ασφαλής θέση μακροπρόθεσμα.
Δεν χρειάζεται να είναι έτσι.
Την ημέρα των εκλογών, οι ψηφοφόροι έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα: Θέλουν νέα ηγεσία. Έτσι, καθώς μια νέα ομάδα ετοιμάζεται να αναλάβει τη διοίκηση του Λευκού Οίκου και του Κογκρέσου, τώρα είναι η ώρα να αναγνωρίσουμε τις ευπάθειες που δημιουργούνται από το εθνικό μας χρέος και τις υπερβολικές δαπάνες – και να κάνουμε κάτι γι’ αυτές.
Χρειάζεται πειθαρχία, προγραμματισμός, διάθεση για δύσκολες επιλογές και, ναι, δικομματισμός για να γίνουν μεγάλες αλλαγές. Αν και οι νέοι ηγέτες εξακολουθούν να αισθάνονται ότι ο κόσμος είναι το στρείδι τους, η πραγματικότητα είναι ότι το Κογκρέσο είναι πολύ στενά διχασμένο. Θα χρειαστούν ψήφοι από την άλλη πλευρά για να προχωρήσουν τα πράγματα.
Το εθνικό μας χρέος είναι ο λύκος που καραδοκεί στο δάσος και περιμένει να ξεσπάσει. Αυτό δεν είναι πρόβλημα φαντασίας και δεν θα φύγει. Η γιγαντιαία επαναφορά αυτών των εκλογών μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε κάτι και να κάνουμε επιλογές που μπορούν να πυροδοτήσουν τον καταρράκτη πλεονεκτημάτων μεγαλύτερης δημοσιονομικής ευθύνης – χαμηλότερους φόρους, χαμηλότερα επιτόκια και μεγαλύτερη εθνική οικονομική ασφάλεια.
Οι νέοι ηγέτες της Ουάσιγκτον θα πρέπει να δράσουν γρήγορα με ουσιαστικές και διαρκείς περικοπές δαπανών, μεταρρυθμίσεις στα δικαιώματα και μείωση του χρέους – και να μην φοβούνται τον δικομματισμό, αν αυτό είναι απαραίτητο. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά η πείνα για χρέος μόνο μεγαλώνει και δεν θα σταματήσει αν δεν δράσουμε γρήγορα και αποφασιστικά.
Ο John R. Kasich υπηρέτησε ως κυβερνήτης του Οχάιο από το 2011 έως το 2019 και ως μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων από το 1983 έως το 2001.
