Η Ημέρα του Τσακαλιού θα σημαίνει διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους ανάλογα με την κατάσταση της πλάτης και των αρθρώσεων τους. Για κάποιους, είναι μια υπέροχη μίνι σειρά με πρωταγωνιστή τον Eddie Redmayne. Για άλλους, είτε θα είναι μια ταινία του Έντουαρντ Φοξ (που ήταν τόσο όμορφος στα νιάτα του που παριζιάνικοι συνοδοί του πρόσφεραν δωρεάν τις υπηρεσίες τους) είτε το ριμέικ του με τον Μπρους Γουίλις. Για τους καθαρολόγους, θα αναφέρεται για πάντα στο ομώνυμο βιβλίο, το πρώτο μυθιστόρημα του Frederick Forsyth που έγινε το πρωτότυπο για τα σύγχρονα κατασκοπευτικά θρίλερ. Ωστόσο, αυτό που είναι συναρπαστικό είναι πώς ο Forsyth έγινε μυθιστοριογράφος.
Βετεράνος της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας, ο Φόρσαιθ ξεκίνησε την πολιτική ζωή του ως δημοσιογράφος προτού αναγκαστεί σε εξαθλίωση αφού άφησε τη δουλειά του στο BBC, αηδιασμένος από την προκατειλημμένη κάλυψη του πολέμου της Μπιάφραν. Αργότερα, έσπασε και ζώντας στον καναπέ του φίλου του, ολοκλήρωσε το χειρόγραφο του Η Ημέρα του Τσακαλιού (ένα μυθιστόρημα για την πλοκή της δολοφονίας του Charles de Gaulle) που έγινε το πρότυπο για τα σύγχρονα κατασκοπευτικά θρίλερ με τις ρεαλιστικές πλοκές του. Εκ των υστέρων, χωρίς τη βλακεία του BBC, μάλλον θα είχαμε στερηθεί τη χαρά να γνωρίσουμε τον ΜΜ. Calvin Dexter, Mike Martin, Carlo Shannon ή John Preston.
Αναρωτιέται κανείς τι θα έκανε ο Forsyth – ο οποίος, μέχρι τις τελευταίες μέρες της συγγραφής του, έκανε επίπονη έρευνα χωρίς να χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο, τόσο διεξοδικά που κάποια στιγμή οι άνθρωποι πείστηκαν ότι είχε πληρώσει μισθοφόρους για να πραγματοποιήσουν πραξικόπημα στην Ισημερινή Γουινέα. έλεγχος στοιχείων και αν θα είχε γελάσει με την απόφαση του Μέτα να εγκαταλείψει την ιδέα.
Ο Meta εγκαταλείπει τον έλεγχο γεγονότων
Πρόσφατα, ο Mark Zuckerberg έβαλε τη γάτα ανάμεσα στα περιστέρια όταν είπε ότι ο Meta θα ανταλλάξει τον έλεγχο γεγονότων με “σημειώσεις της κοινότητας” στο Θέμα Χ, σημειώνοντας ότι “οι ελεγκτές δεδομένων ήταν πολύ πολιτικά προκατειλημμένοι” και “κατέστρεψαν περισσότερη εμπιστοσύνη από ό,τι δημιούργησαν. Αυτό θυμίζει το άρθρο του Τζεφ Μπέζος στην Washington Post, λέγοντας ότι ο κόσμος δεν εμπιστεύεται πλέον τα μέσα ενημέρωσης και ότι η πραγματικότητα είναι ένας «αήττητος πρωταθλητής», ενώ εξηγεί την απόφαση του WaPo να μην υποστηρίξει κανέναν υποψήφιο για την προεδρία. Παρόλο που οι αποφάσεις του Ζούκερμπεργκ και του Μπέζος βασίζονται σίγουρα σε λιγότερο από αλτρουιστικούς λόγους, ο έλεγχος γεγονότων και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης βρίσκονται σε ένα τέλμα με λιγότερους πιστούς.
Την τελευταία δεκαετία, ο έλεγχος γεγονότων έχει γίνει η έκδοση του Διαδικτύου για το τεστ των μαγισσών με φωτιά. Έχει γίνει μια αρκετά προσοδοφόρα επιχείρηση, γεγονός που εξηγεί τις ανησυχίες που σιγοκαίει ο Meta να λυγίσει το γόνατο και να αντικαταστήσει τον έλεγχο δεδομένων με τις αξιολογήσεις της κοινότητας.
Η Angie Drobnic Holan, διευθύντρια του Διεθνούς Δικτύου Ελέγχου Γεγονότων (IFCN) στο Poynter, δήλωσε: «Αυτό θα βλάψει πρώτα τους χρήστες του Meta, επειδή το πρόγραμμα λειτούργησε καλά για να μειώσει τη ραθυμία του περιεχομένου φάρσας και τις θεωρίες συνωμοσίας. »
Ο Νιλ Μπράουν, πρόεδρος του Ινστιτούτου Πόιντερ που διευθύνει το PolitiFact, είπε στους New York Times ότι δεν πίστευε ότι έκαναν τίποτα «σε οποιαδήποτε μορφή, με προκατειλημμένο τρόπο». Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτό δημοσιεύτηκε σε ένα άρθρο με τίτλο: «Ο Μέτα λέει ότι οι έλεγχοι στοιχείων ήταν το πρόβλημα». Οι ελεγκτές δεδομένων λένε ότι αυτό είναι ψευδές. Αυτό το σχόλιο θυμίζει τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Axios, Jim VandeHei, που επέκρινε τον Elon Musk επειδή είπε: «Είμαστε τα μέσα ενημέρωσης τώρα».
Τα τελευταία χρόνια, αυτό έχει γίνει το θέμα ορισμένων ανέκδοτων με ελέγχους στοιχείων όπως “Όχι, ο JD Vance δεν έκανε σεξ με καναπέ” ή “Ο Πάπας δεν άνοιξε μια πύλη σε άλλη διάσταση” .
Τα τελευταία χρόνια, μπήκαμε πολύ γρήγορα στην εποχή του ελέγχου γεγονότων, όπου κάποιος απλώς προβάλλει τις προκαταλήψεις του σε πραγματικά γεγονότα – ελέγχοντας γεγονότα που συμφωνούν με τις προκαταλήψεις του, ενώ ταυτόχρονα αγνοούν εντελώς πράγματα που δεν ταίριαζαν. δικές τους προκαταλήψεις. ευρετική διαθεσιμότητα. Όπως έγραψε κάποτε αυτός ο συγγραφέας: «Γενικά, η ιδέα της ουδετερότητας στη δημοσιογραφία είναι αρκετά παράλογη. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι ουδέτεροι. δεν είμαστε ρομπότ. Οι εσωτερικές μας προκαταλήψεις, οι πολιτικές μας επιλογές, η ευρετική μας διαθεσιμότητα και οι βιωμένες εμπειρίες μας θα χρωματίζουν πάντα το όραμά μας για την πραγματικότητα.
Το ίδιο ισχύει και για τον έλεγχο γεγονότων.
Ποιος θα φυλάει τους ίδιους τους φρουρούς;
Ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο έλεγχος των γεγονότων, όπως όλα εκτός από μερικά κύρια μέσα ενημέρωσης, έχει γίνει de facto προπαγάνδα του κατεστημένου του Δημοκρατικού Κόμματος και των αξιών που υποστήριξε η βάση του. Ωστόσο, όπως λέει η λατινική παροιμία: Ποιος θα φυλάει τους ίδιους τους φρουρούς; Ποιος θα φυλάει τους φρουρούς; Με την πάροδο του χρόνου, ο έλεγχος γεγονότων έχει γίνει ένας απρόσωπος και απών Βασιλιάς Σολομών.
Πουθενά αυτό δεν ήταν πιο εμφανές όσο στην κάλυψη των μέσων ενημέρωσης του COVID-19, όταν τα μέσα ενημέρωσης και οι ελεγκτές γεγονότων σκότωσαν οποιαδήποτε πρόταση για τη θεωρία διαρροής εργαστηρίου ως ρατσιστική συνωμοσία, παρόλο που σήμερα, το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ και το FBI παραδέχονται ότι η θεωρία της εργαστηριακής διαρροής είναι μια εύλογη εξήγηση. Το ίδιο ισχύει για τη συζήτηση για τη φυσική ανοσία, την αποτελεσματικότητα των μασκών και του περιορισμού, ακόμη και για τους ισχυρισμούς ότι τα εμβολιασμένα άτομα δεν μπορούσαν να μεταδώσουν τον ιό. Ο προστάτης των κατευθυντήριων γραμμών για τον COVID, Δρ Άντονι Φάουτσι, παραδέχτηκε αργότερα ότι οι κατευθυντήριες γραμμές δεν υποστηρίχθηκαν επιστημονικά, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους πάντες να πουν, “Εμπιστευτείτε την επιστήμη .”
Το ίδιο ισχύει και για τις ιστορίες που δεν αφορούν τον COVID.
Η ιστορία του φορητού υπολογιστή Hunter Biden ελέγχθηκε από το Kingdom Come προτού τα κύρια μέσα ενημέρωσης έπρεπε να φάνε ταπεινή πίτα και ολοκληρώθηκε με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν να συγχωρεί τον γιο του, προς μεγάλη απογοήτευση των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης και των Δημοκρατικών που μας διαβεβαίωσαν ότι αυτό θα ήταν περίπτωση. Αυτό δεν θα συμβεί. Ωστόσο, αν το είπατε το 2020, χαρακτηρίστηκε ως ρωσική παραπληροφόρηση και το Facebook και το Twitter κλείδωσαν τους λογαριασμούς των ανθρώπων που μοιράζονταν την ιστορία.
Ομοίως, ο φάκελος Steele, που κάποτε παρουσιάστηκε ως αξιόπιστη απόδειξη συμπαιγνίας μεταξύ Τραμπ και Ρωσίας, βρέθηκε να περιέχει μη επαληθευμένους ή κατασκευασμένους ισχυρισμούς, επικρίνοντας τη χρήση του για σκοπούς παρακολούθησης.
Οι αρχικές αρνήσεις του ρόλου των δαπανών τόνωσης από την οικονομία των ΗΠΑ στην πρόκληση πληθωρισμού αμφισβητήθηκαν από οικονομολόγους που αργότερα αναγνώρισαν τη σημαντική επίδρασή τους. Τέλος, οι λογαριασμοί που περιγράφουν την εξέγερση της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο ως συντονισμένη ένοπλη εξέγερση έχουν χαρακτηριστεί από δικαστικές υποθέσεις που δείχνουν ότι πολλοί συμμετέχοντες ήταν άοπλοι, με τον όρο «εξέγερση» να παραμένει αμφισβητούμενος.
Ενώ ο έλεγχος δεδομένων υποσχέθηκε να διαφέρει από τα κύρια μέσα ενημέρωσης, έχει γίνει πρόθυμος υποτελής των παραδοσιακών μέσων. Ειδικά στην Αμερική, αυτό σήμαινε ότι επέκριναν συνεχώς τους Ρεπουμπλικάνους. Ενώ έλεγξαν τον Τραμπ μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, κινήθηκαν με την οργή ενός σαλιγκαριού που επέστρεφε στο σπίτι από μια κηδεία ένα νωχελικό απόγευμα Κυριακής, όταν επρόκειτο για τους Δημοκρατικούς ομολόγους του. Ένας έλεγχος στοιχείων για τη σχέση της Αντιπροέδρου Kamala Harris με τον πολύ μεγαλύτερο Γουίλι Μπράουν είπε στην πραγματικότητα: «Χρειάζεται περισσότερο πλαίσιο», παρόλο που ο Μπράουν διόρισε τη Χάρις σε δύο σημαντικές κρατικές επιτροπές, λέγοντάς του ότι της έκανε δώρο μια BMW και την πήγε σε ταξίδια στο Παρίσι και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όσκαρ.
Αν και η συζήτηση για τον έλεγχο γεγονότων μαίνεται, δεν είναι ο ρόλος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να πουν σε κανέναν την αλήθεια. Εάν ένα άτομο, είτε από το Πανεπιστήμιο WhatsApp είτε από το Χάρβαρντ, δεν μπορεί να αποκρυπτογραφήσει την αλήθεια, αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Όπως παραδέχτηκε ο Ζάκερμπεργκ: «Οι ελεγκτές ήταν απλώς πολύ πολιτικά προκατειλημμένοι και κατέστρεψαν περισσότερη εμπιστοσύνη από ό,τι δημιούργησαν, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες. »
Η νίκη του Τραμπ και οι συνεχείς επιπλήξεις του Έλον Μασκ μπορεί να ανάγκασαν μια άλλη πτυχή του Wokism να υποχωρήσει, αλλά γενικά είναι καλό που ο Meta εγκαταλείπει την ιδέα. Υπάρχει μια παλιά παροιμία ότι ένα ψέμα μπορεί να ταξιδέψει στα μισά του κόσμου πριν η αλήθεια δέσει τα κορδόνια του. Ο έλεγχος γεγονότων υποτίθεται ότι θα το αντιμετώπιζε αυτό, αλλά με το να γίνει το προκατειλημμένο αγόρι που έκλαιγε λύκος όταν τον βόλευε, απέτυχε να γίνει το σαφές ρεύμα λογικής στη γη της επαγγελίας της αλήθειας, αντί να χαθεί στην άμμο της ερήμου του προκατειλημμένου παραλογισμού. .
