Popeye, Tintin στο δημόσιο τομέα από το 2025… αλλά χωρίς το σπανάκι και τα κόκκινα μαλλιά

Ο Popeye μπορεί να χτυπήσει χωρίς άδεια και ο Tintin μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα από το 2025. Οι δύο κλασικοί χαρακτήρες κόμικ που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1929 είναι μεταξύ των πνευματικών ιδιοκτησιών που έγιναν δημόσιος τομέας στις Ηνωμένες Πολιτείες την 1η Ιανουαρίου. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν χωρίς άδεια ή πληρωμή στους κατόχους πνευματικών δικαιωμάτων.
Ο Ποπάι ο Ναύτης, με τους προεξέχοντες πήχεις, την αλευρώδη ομιλία και την τάση για καυγάδες, δημιουργήθηκε από EC Ségar και έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο «Thimble Theatre» της εφημερίδας το 1929. Η υποτιθέμενη εφάπαξ εμφάνιση έγινε μόνιμη και το στριπ θα μετονομαστεί σε «Ποπάυ».
Αλλά όπως με τον Μίκυ Μάους πέρυσι και τον Γουίνι το Αρκουδάκι το 2022, μόνο η πρώτη έκδοση είναι δωρεάν και μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί. Το σπανάκι που έδωσε στον Sailor τη σούπερ δύναμή του δεν υπήρχε στην αρχή και είναι το είδος του στοιχείου χαρακτήρα που θα μπορούσε να προκαλέσει νομικές διαμάχες. Και τα μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων με τη χαρακτηριστική φωνή του μουρμούρα ξεκίνησαν μόλις το 1933 και παρέμειναν υπό πνευματικά δικαιώματα. Ακριβώς όπως η ταινία του 1980 με τον Robin Williams.
Αυτή η ταινία έγινε αρχικά δεκτή χλιαρά. Το ίδιο ίσχυε και για το «The Adventures of Tintin» του σκηνοθέτη Στίβεν Σπίλμπεργκ το 2011. Αλλά τα κόμικς για τον νεαρό ρεπόρτερ που το ενέπνευσε, δημιουργημένα από τον Βέλγο καλλιτέχνη Hergé, ήταν από τα πιο δημοφιλή στην Ευρώπη για μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα.
Ο απλά ζωγραφισμένος έφηβος με κουκκίδες για μάτια και κτυπήματα σαν κύμα ωκεανού εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ένα συμπλήρωμα της βελγικής εφημερίδας Le Vingtième Siècle και έγινε εβδομαδιαίο άρθρο. Το κόμικ εμφανίστηκε επίσης για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1929. Τα χαρακτηριστικά φωτεινά του χρώματα – κυρίως τα κόκκινα μαλλιά του Tintin – εμφανίστηκαν χρόνια αργότερα και θα μπορούσαν, όπως το σπανάκι του Ποπάι, να αποτελέσουν αντικείμενο νομικών διαφορών. Και σε μεγάλο μέρος του κόσμου, το Tintin δεν θα γινόταν δημόσια ιδιοκτησία παρά μόνο 70 χρόνια μετά τον θάνατο του δημιουργού του το 1983.
Τα βιβλία που δημοσιοποιήθηκαν φέτος διαβάζονται σαν το αναλυτικό πρόγραμμα για ένα σεμινάριο αμερικανικής λογοτεχνίας. Το «The Sound and the Fury» του William Faulkner, το «A Goode to Arms» του Ernest Hemingway και το πρώτο μυθιστόρημα του John Steinbeck «A Cup of Gold» θα εισέλθουν επίσης στο δημόσιο τομέα.